De enkelvoudige pedaalharp in de stijl van Louis XVI werd vervaardigd in Parijs tussen de jaren 1760 en 1820. Het werd in korte tijd een modieus en erg geliefd instrument dat bespeeld werd door dames van de Franse aristocratie, zoals Madame de Pompadour, Marie-Antoinette en keizerin Joséphine.

De snaarspanning van de enkelvoudige pedaalharp is lager dan die van de moderne harp wat een zeer virtuoos spel mogelijk maakt. De zilveren klank is doorzichtiger en bezit een briljante resonantie.

Vele werken voor harp solo en harp in combinatie met andere instrumenten werden tijdens deze periode (laatclassicisme en vroegromantiek) geschreven, niet alleen door bekende harpisten zoals Johann Baptist Krumpholtz (1742-1790) en François Joseph Naderman (1781-1835), maar ook door bekende componisten zoals Louis Spohr (1784-1859) en Jan Ladislav Dussek (1760-1812), wiens beide echtgenoten getalenteerde harpisten waren.

Sinds vele jaren verzamelt Wim Brabants partituren voor zowel harp met fluit als kwartetten en trio's met harp uit de periode 1775-1830 om dit charmante repertoire, bestemd voor een breed concertpubliek, terug voor het voetlicht te plaatsen.

Het gouden tijdperk van de Louis XVI-harp

Quadro Viegas:
Aurélie Guerreiro Viegas (enkelvoudige pedaalharp, Erard 1819),
Wim Brabants (6-kleppenfluit),
Marieke Vos (barokviool) en
Herlinde Verheyden (barokcello)

vertolken originele kamermuziek met harp uit de periode 1790-1810. 

I. Walter, J. Haydn, B. Fattschek, J.L. Dussek e.a.